20.06.2013 20:55#24432
775Głosy: 1031Komentarze: 31W autobusie dosiadł się do mnie typowy menel. Pomyślałem, że w sumie niebawem wysiadam, więc nie będę robił cyrków ze zmianą miejsca - dam radę. Nie przewidziałem, że gość zapragnie zaprezentować mi wszystkie zmiany chorobowe na swoim ciele, z grzybicą na palcach i owrzodzeniem na brzuchu włącznie. Obrzygałem kasownik. YAFUD
775Głosy: 1031Komentarze: 31Ostatnio komentowane wpadki
20.06.2013 19:52#244351362Głosy: 1528Komentarze: 11Moja przyjaciółka przeprowadziła się do nowego mieszkania, więc zaprosiła mnie na nocowanie. Bawiłyśmy się świetnie, gdy koło trzeciej w nocy usłyszałyśmy krzyki jakiejś pary. Podbiegłyśmy zaaferowane do okna. Dziewczyna zarzucała chłopakowi, że ją zdradza, a on ją zapewniał, że tak na pewno nie jest. Śmiałyśmy się, dopóki nie ujrzałyśmy sylwetki chłopaka oświetlonego przez lampę. Mojego chłopaka od siedmiu miesięcy... YAFUD
1362Głosy: 1528Komentarze: 1120.06.2013 14:10#24446614Głosy: 992Komentarze: 24Opalając się w ogrodzie zasnęłam. Jestem kompletnie spalona, na dodatek tylko z jednej strony (druga jest blada), moja twarz ma kolor buraka. Opalałam się aby ładnie wyglądać jutro na pierwszej randce z facetem, w którym jestem zakochana od dwóch lat. YAFUD
614Głosy: 992Komentarze: 2420.06.2013 10:47#24407583Głosy: 1095Komentarze: 20W 1991 roku byłem pierwszy raz na Zachodzie, w Austrii i zobaczyłem przed supermarketem jak klient wyciąga wózek. Nie zauważyłem tylko, że trzeba było włożyć monetę. Też podszedłem, szarpnąłem i ... nic. Zaparłem się nogą o drugi wózek i dalej łańcuszek nie puszczał. Wtedy podeszła do mnie kobieta (Austriaczka), pokazała ostentacyjnie 5 szylingów, włożyła w otwór, wyjęła wózek i mi go podała. Myślałem, że się ze wstydu zakopię na tym parkingu. YAFUD
583Głosy: 1095Komentarze: 2019.06.2013 21:50#244491445
1445Jestem w piątym miesiącu ciąży i zdarzają mi się przedziwne zachcianki, z którymi ciężko mi się uporać. Zapytałam moją mamę, jaka była jej największa pokusa, kiedy byłą w ciąży ze mną. Odpowiedź "Aborcja"zdecydowanie nie była tą, której się spodziewałam. YAFUD
19.06.2013 20:37#24448596
596W końcu poznałam nową narzeczoną mojego taty. Kiedy mnie zobaczyła wykrzyknęła "O! Dawno Cię nie widziałam". Okazało się, że mój ojciec zamierza poślubić matkę mojego byłego chłopaka, z którym się rozstałam bo mnie zdradzał na prawo i lewo. YAFUD
19.06.2013 15:53#24417-371Głosy: 1269Komentarze: 24Dziś rano wstałam lewą nogą, zresztą jak codzień. Poszłam do szkoły i zemdlałam na drugiej lekcji. Zadzwonili po karetkę, ratownicy zawieźli mnie do szpitala. Tam powiedzieli, że to rak wątroby i trzeba operować, a operacja miała sięodbyć za 2 godziny. Po dwóch godzinach stresu i płaczu przyszedł lekarz i powiedział, że pomylił kartki z diagnozami... zemdlałam z przemęczenia. Chcę podziękować lekarzowi za tak wspaniałą pracę. Mogłam dostać przez niego zawał, a paznokci to prawie nie mam. YAFUD
-371Głosy: 1269Komentarze: 2419.06.2013 10:27#244251947Głosy: 2677Komentarze: 31Nie długo wychodzę za mąż. W ramach przygotowań postanowiliśmy wspólnie z moim przyszłym mężem wybrać się na targi ślubne. Niestety mój ukochany nie czuł się za dobrze, dlatego został w samochodzie, a ja samotnie przemierzałam szlaki targowiska. W pewnym momencie poczułam, że muszę puścić bąka. W obawie przed tym, że ktoś usłyszy postanowiłam trzymać potrzebę w sobie. Z czasem chęć stawała się coraz większa i większa. Żeby zachować pełną kulturę postanowiłam wrócić do samochodu i tam puścić gazy. Wszystkie kiszki skręcały się we mnie, a gaz rozsadzał mnie do tego stopnia, że do samochodu musiałam już biec. Kiedy wybiegłam z hali i zobaczyłam czerwone auto szybko wbiegłam do niego i ulżyłam sobie. To był najgłośniejszy i najbardziej śmierdzący bąk w moim życiu. Na siedzeniu kierowcy zamiast ujrzeć mojego ukochanego, zobaczyłam obcego mężczyznę, a przez przednią szybę widziałam swój samochód. Szybko wybiegłam z pojazdu, wbiegłam do swojego auta i krzyknęłam do mojego chłopaka "JEDŹ!"oraz opowiedziałam mu cała historię bawiąc go do łez.
Kiedy ruszyliśmy z piskiem opon za nami natychmiast jechał samochód, w którym moment wcześniej ulżyłam sobie. Po półgodzinnej próbie zgubienia tego czerwonego samochodu, w końcu postanowiliśmy się poddać, zatrzymaliśmy się. Czerwony ford zatrzymał się również, a z pojazdu wysiadł mężczyzna, powolnym krokiem zbliżał się do naszego auta. Myślałam, że zemdleje, ze stresu, bałam się czego może od nas chcieć, dodatkowo było mi bardzo wstyd tego co zrobiłam. Lekko siwiejący mężczyzna nagle otworzył drzwi od strony pasażera i z uśmiechem powiedział "No... Zapachy się już wywietrzyły, ale torebki Pani zapomniała."YAFUD
1947Głosy: 2677Komentarze: 31Kiedy ruszyliśmy z piskiem opon za nami natychmiast jechał samochód, w którym moment wcześniej ulżyłam sobie. Po półgodzinnej próbie zgubienia tego czerwonego samochodu, w końcu postanowiliśmy się poddać, zatrzymaliśmy się. Czerwony ford zatrzymał się również, a z pojazdu wysiadł mężczyzna, powolnym krokiem zbliżał się do naszego auta. Myślałam, że zemdleje, ze stresu, bałam się czego może od nas chcieć, dodatkowo było mi bardzo wstyd tego co zrobiłam. Lekko siwiejący mężczyzna nagle otworzył drzwi od strony pasażera i z uśmiechem powiedział "No... Zapachy się już wywietrzyły, ale torebki Pani zapomniała."YAFUD
Statystyki śmiesznych tekstów
| Najczęściej komentowane teksty | ||
|---|---|---|
| Ostatnie 7 dni | ||
| Ostatnie 30 dni | ||
| Ogólnie | ||
| Najczęściej plusowane (%) teksty | ||
| Ostatnie 7 dni | ||
| Ostatnie 30 dni | ||
| Ogólnie | ||
18.06.2013 20:57#24426469
Wstaję rano, ważny dzień, obrona pracy licencjackiej. No i od tego momentu rozpoczyna się seria niefortunnych zdarzeń, którą zgotował mi złośliwy los. Po przebudzeniu niewyspana i zestresowana nadchodzącymi wydarzeniami poszłam do toalety nie wiedząc jeszcze, że będę mieć dzisiaj więcej stresu i więcej niespodzianek niż ustawa przewiduje. Bowiem po kilku minutach spędzonych w toalecie okazało się, że drzwi zatrzasnęły się na amen. Zepsuła się klamka. I co teraz?
Szybka analiza sytuacji wykazała, że:
- nikogo nie ma w domu, wszyscy w pracy,
- nie mam przy sobie telefonu, nie mam jak zadzwonić po pomoc,
- poza podstawowymi akcesoriami toaletowymi nie mam nic czym mogłabym sobie pomóc w otwarciu drzwi.
Jednym słowem: k*rwa mać. Nie poddaję się jednak i zaczynam kombinować jakby tu otworzyć te drzwi. Szarpanie za klamkę w niczym nie pomaga, zepsuta i już. W akcie desperacji zaczynam walić w drzwi z barku, ale metalowe framugi wcale nie ułatwiają sprawy, drzwi ani rusz, a ja też nie jestem dwumetrowym drabem, który wywala drzwi z łokcia. Myślę sobie, no nie. No po prostu k*rwa no nie! Za 3h mam obronę pracy licencjackiej, no przecież nie mogę nie przyjść!
Zaczęłam się rozglądać po toalecie szukając czegoś, co pomogłoby mi otworzyć te cholerne drzwi. Zdemontowałam więc wieszak na papier toaletowy i wydobyłam z niego metalowy pręt. Zaczęłam majstrować przy wkładce, żeby zatrzask jednak zechciał wyjść z framugi, ale męczyłam się bardzo długo na przemian grzebiąc z zamku i próbując wyważyć drzwi. Usiadłam w końcu zrezygnowana na sedesie, byłam już na granicy rozpaczy, nie wiedziałam która jest godzina. Spojrzałam na drzwi, mają one okienko ze szklaną szybką. Zaczynam się zastanawiać czy uda mi się przecisnąć przez to okienko, jeśli rozbiję szkło.
Po szybkiej kalkulacji wywnioskowałam, że na styk jestem w stanie się przecisnąć, ale problem tkwi w tym, że okno jest na wysokości mojej głowy. W akcie rozpaczy postanowiłam tak czy siak zdewastować te drzwi. Wzięłam pręt, wykonałam kilka mocniejszych uderzeń i szyba w drzwiach zamieniła się w odłamki leżące pod drzwiami. Zaznaczyć tu trzeba, że byłam boso, więc przy okazji tych manewrów pokaleczyłam sobie trochę stopy. Zdesperowana zaczęłam próbować się przecisnąć przez to okienko, ale muszę przyznać, że bardzo kiepsko mi to szło. Toaleta była na tyle daleko od drzwi, ze nie dało się na niej stanąć, by wleźć w to okno. Jak już jakoś przecisnęłam się do połowy, to miałam przed sobą perspektywę upadku na głowę i na ręce na odłamki szkła leżące po drugiej stronie. Po kilkunastu próbach w końcu się poddałam.
Teraz pozostało mi się już tylko modlić o to, że mój starszy brat wróci do domu. Obrona pracy licencjackiej miała się odbyć o 12:30. Ja do toalety weszłam koło 9:00. Siedziałam tam i emocjonalnie przechodziłam ze skrajności w skrajność. Na początku było niedowierzanie, później panika, następnie desperacja i chęć uwolnienia się, rezygnacja, rozpacz, w miarę upływu czasu znów panika, a na końcu to już krzyk spowodowany złością i bezradnością.
Nie wiem ile czasu minęło, nie miałam zegarka, ale pewnie ze 2h. Usiadłam na sedesie sięgnęłam po gazety, które są nieodłącznym elementem polskich toalet i przekonana o tym, że już nie zdążę na obronę pracy licencjackiej zaczęłam sobie je czytać czekając aż ktoś wróci do domu i mi pomoże. Jak mi się znudziło, to sięgnęłam po długopis i naparzałam krzyżówkę za krzyżówką, chociaż nie lubię ich rozwiązywać. Cały czas czekałam na dźwięk otwierających się drzwi od mieszkania, ale odpowiadała mi tylko głucha cisza.
W pewnym momencie zadzwonił domofon. Ha! Myślę sobie, pewnie mój leniwy brat, nie chce mu się kluczy wyciągnąć z kieszeni, więc dzwoni! Jestem uratowana, może jeszcze zdążę na obronę? Czekałam aż wejdzie do mieszkania, jednak to nie nastąpiło. To musiał być listonosz albo jakiś inny ulotkarz. W międzyczasie jeszcze słyszałam, jak kilka razy dzwonił mój telefon, nigdy tak bardzo nie chciałam odebrać telefonu! Taka bezradność.
Siedziałam więc z pokaleczonymi nogami i rękami dalej rozwiązując krzyżówki. Nagle ktoś łapie za klamkę od drzwi do mieszkania, taaaak k*rwa, taaaaaaaak! Zerwałam się z klopa, wystawiłam ryjek przez okno bez szyby, patrzę: mój brat! Nigdy jeszcze nie cieszyłam się tak ja jego widok. Z początku minę miał co najmniej zdziwioną. Zaczęłam do niego krzyczeć, że musi mnie wypuścić, że która jest godzina, bo ja o 12:30 mam obronę pracy licencjackiej. Patrzył na mnie i się śmiał, bo trzeba przyznać, że sytuacja zdecydowanie komiczna. Spojrzał na zegarek i mówi, że 12:00. K*rwa, jeszcze jest nadzieja! Na szczęście mój brat jest złotą rączką, więc od razu wziął się za otwieranie tych drzwi. Pierwsze próby nie dały efektu. Mówię mu więc, żeby przyniósł mi taboret, stanę na nim i przecisnę się przez okno, on mnie po drugiej stronie przytrzyma. Tak też zrobiliśmy, jakoś w końcu udało mi się przecisnąć i zostałam uwolniona. Nigdy nie byłam taka szczęśliwa! Brat śmiał się ze mnie do rozpuku, ja nie wiedziałam czy mu dziękować, czy się śmiać z nim czy płakać ze szczęścia.
Szybko się ogarnęłam, przemyłam te rany, które były na widoku, ubrałam się w pierwsze z brzegu eleganckie ciuchy i razem z bratem pobiegliśmy do jego auta. Na obronę dojechałam dosłownie kilka minut przed czasem. Byłam kompletnie nieprzygotowana, bardzo zestresowana tymi wszystkimi wydarzeniami, zapraszają mnie na salę. Już na wstępnie się poplątałam próbując powiedzieć jaki jest temat mojej pracy. Po chwili jednak się rozluźniłam i płynnie odpowiadałam na pytania komisji. Podziękowali mi, wyszłam z sali i czekałam na wyniki. Po chwili zaprosili mnie do środka i powiedzieli:
Gratulujemy, zaliczyła Pani obronę pracy na 5.
P.S. Już nigdy więcej nie pójdę do toalety bez telefonu, a brat będzie się dziś cieszyć kratą zimnego piwa. YAFUD
469Jestem pewna, że nie uwierzycie w to, co mi się dzisiaj przytrafiło.
Wstaję rano, ważny dzień, obrona pracy licencjackiej. No i od tego momentu rozpoczyna się seria niefortunnych zdarzeń, którą zgotował mi złośliwy los. Po przebudzeniu niewyspana i zestresowana nadchodzącymi wydarzeniami poszłam do toalety nie wiedząc jeszcze, że będę mieć dzisiaj więcej stresu i więcej niespodzianek niż ustawa przewiduje. Bowiem po kilku minutach spędzonych w toalecie okazało się, że drzwi zatrzasnęły się na amen. Zepsuła się klamka. I co teraz?
Szybka analiza sytuacji wykazała, że:
- nikogo nie ma w domu, wszyscy w pracy,
- nie mam przy sobie telefonu, nie mam jak zadzwonić po pomoc,
- poza podstawowymi akcesoriami toaletowymi nie mam nic czym mogłabym sobie pomóc w otwarciu drzwi.
Jednym słowem: k*rwa mać. Nie poddaję się jednak i zaczynam kombinować jakby tu otworzyć te drzwi. Szarpanie za klamkę w niczym nie pomaga, zepsuta i już. W akcie desperacji zaczynam walić w drzwi z barku, ale metalowe framugi wcale nie ułatwiają sprawy, drzwi ani rusz, a ja też nie jestem dwumetrowym drabem, który wywala drzwi z łokcia. Myślę sobie, no nie. No po prostu k*rwa no nie! Za 3h mam obronę pracy licencjackiej, no przecież nie mogę nie przyjść!
Zaczęłam się rozglądać po toalecie szukając czegoś, co pomogłoby mi otworzyć te cholerne drzwi. Zdemontowałam więc wieszak na papier toaletowy i wydobyłam z niego metalowy pręt. Zaczęłam majstrować przy wkładce, żeby zatrzask jednak zechciał wyjść z framugi, ale męczyłam się bardzo długo na przemian grzebiąc z zamku i próbując wyważyć drzwi. Usiadłam w końcu zrezygnowana na sedesie, byłam już na granicy rozpaczy, nie wiedziałam która jest godzina. Spojrzałam na drzwi, mają one okienko ze szklaną szybką. Zaczynam się zastanawiać czy uda mi się przecisnąć przez to okienko, jeśli rozbiję szkło.
Po szybkiej kalkulacji wywnioskowałam, że na styk jestem w stanie się przecisnąć, ale problem tkwi w tym, że okno jest na wysokości mojej głowy. W akcie rozpaczy postanowiłam tak czy siak zdewastować te drzwi. Wzięłam pręt, wykonałam kilka mocniejszych uderzeń i szyba w drzwiach zamieniła się w odłamki leżące pod drzwiami. Zaznaczyć tu trzeba, że byłam boso, więc przy okazji tych manewrów pokaleczyłam sobie trochę stopy. Zdesperowana zaczęłam próbować się przecisnąć przez to okienko, ale muszę przyznać, że bardzo kiepsko mi to szło. Toaleta była na tyle daleko od drzwi, ze nie dało się na niej stanąć, by wleźć w to okno. Jak już jakoś przecisnęłam się do połowy, to miałam przed sobą perspektywę upadku na głowę i na ręce na odłamki szkła leżące po drugiej stronie. Po kilkunastu próbach w końcu się poddałam.
Teraz pozostało mi się już tylko modlić o to, że mój starszy brat wróci do domu. Obrona pracy licencjackiej miała się odbyć o 12:30. Ja do toalety weszłam koło 9:00. Siedziałam tam i emocjonalnie przechodziłam ze skrajności w skrajność. Na początku było niedowierzanie, później panika, następnie desperacja i chęć uwolnienia się, rezygnacja, rozpacz, w miarę upływu czasu znów panika, a na końcu to już krzyk spowodowany złością i bezradnością.
Nie wiem ile czasu minęło, nie miałam zegarka, ale pewnie ze 2h. Usiadłam na sedesie sięgnęłam po gazety, które są nieodłącznym elementem polskich toalet i przekonana o tym, że już nie zdążę na obronę pracy licencjackiej zaczęłam sobie je czytać czekając aż ktoś wróci do domu i mi pomoże. Jak mi się znudziło, to sięgnęłam po długopis i naparzałam krzyżówkę za krzyżówką, chociaż nie lubię ich rozwiązywać. Cały czas czekałam na dźwięk otwierających się drzwi od mieszkania, ale odpowiadała mi tylko głucha cisza.
W pewnym momencie zadzwonił domofon. Ha! Myślę sobie, pewnie mój leniwy brat, nie chce mu się kluczy wyciągnąć z kieszeni, więc dzwoni! Jestem uratowana, może jeszcze zdążę na obronę? Czekałam aż wejdzie do mieszkania, jednak to nie nastąpiło. To musiał być listonosz albo jakiś inny ulotkarz. W międzyczasie jeszcze słyszałam, jak kilka razy dzwonił mój telefon, nigdy tak bardzo nie chciałam odebrać telefonu! Taka bezradność.
Siedziałam więc z pokaleczonymi nogami i rękami dalej rozwiązując krzyżówki. Nagle ktoś łapie za klamkę od drzwi do mieszkania, taaaak k*rwa, taaaaaaaak! Zerwałam się z klopa, wystawiłam ryjek przez okno bez szyby, patrzę: mój brat! Nigdy jeszcze nie cieszyłam się tak ja jego widok. Z początku minę miał co najmniej zdziwioną. Zaczęłam do niego krzyczeć, że musi mnie wypuścić, że która jest godzina, bo ja o 12:30 mam obronę pracy licencjackiej. Patrzył na mnie i się śmiał, bo trzeba przyznać, że sytuacja zdecydowanie komiczna. Spojrzał na zegarek i mówi, że 12:00. K*rwa, jeszcze jest nadzieja! Na szczęście mój brat jest złotą rączką, więc od razu wziął się za otwieranie tych drzwi. Pierwsze próby nie dały efektu. Mówię mu więc, żeby przyniósł mi taboret, stanę na nim i przecisnę się przez okno, on mnie po drugiej stronie przytrzyma. Tak też zrobiliśmy, jakoś w końcu udało mi się przecisnąć i zostałam uwolniona. Nigdy nie byłam taka szczęśliwa! Brat śmiał się ze mnie do rozpuku, ja nie wiedziałam czy mu dziękować, czy się śmiać z nim czy płakać ze szczęścia.
Szybko się ogarnęłam, przemyłam te rany, które były na widoku, ubrałam się w pierwsze z brzegu eleganckie ciuchy i razem z bratem pobiegliśmy do jego auta. Na obronę dojechałam dosłownie kilka minut przed czasem. Byłam kompletnie nieprzygotowana, bardzo zestresowana tymi wszystkimi wydarzeniami, zapraszają mnie na salę. Już na wstępnie się poplątałam próbując powiedzieć jaki jest temat mojej pracy. Po chwili jednak się rozluźniłam i płynnie odpowiadałam na pytania komisji. Podziękowali mi, wyszłam z sali i czekałam na wyniki. Po chwili zaprosili mnie do środka i powiedzieli:
Gratulujemy, zaliczyła Pani obronę pracy na 5.
P.S. Już nigdy więcej nie pójdę do toalety bez telefonu, a brat będzie się dziś cieszyć kratą zimnego piwa. YAFUD
18.06.2013 16:00#24360422
422Dzisiaj obudziłem się wcześnie, aby udać się do pracy. Po dotarciu na miejsce, uświadomiłem sobie, że mam na sobie moje wełniane pantofle domowe. YAFUD.
Nasi moderatorzy dokładają wszelkich starań aby wszystkie historie były śmieszne niczym tekstowe demotywatory. Jesteśmy tylko ludźmi, czasem coś wydaje nam się naprawdę śmieszne i traktujemy to jako autentyk - a wam wcale nie przypada do gustu. Innym razem, niektóre historie wydają nam się trochę naciągane - a wy uważacie, że tekst jest bardzo zabawny.
Liczy się opinia większości, dlatego nie bądź obojętny głosuj. Chcesz, żeby historie tutaj zamieszczane były jeszcze śmieszniejsze? - głosuj, komentuj i przede wszystkim dodawaj własne wpadki.
©Copyright 2009-2018 YAFUD.PL - Tekstowe demotywatory, śmieszne teksty, wpadki i historie z życia wzięte to nasz sposób na dobry humor. Polityka prywatności.